Outreach Alblasserdam

Op een grijze, maar droge herfstmiddag zijn we aanwezig op het Raadhuisplein in het centrum van Alblasserdam. Deze keer hebben we geen uitgebreid programma in een grote tent, maar zijn we kleinschalig aanwezig. Ons doel? God aanbidden, elkaar ontmoeten en samen getuigen. 

Als we nog maar net bezig zijn met opbouwen, komen de eerste mensen al nieuwsgierig een kijkje nemen. 'Wat mooi dat jullie dit doen!' zegt Jelle nadat hij een paar foto's heeft gemaakt van onze vlaggen. 'Ik heb een boek over evangelisatie geschreven en wil jullie initiatief graag delen.' Dat vinden we natuurlijk prima!

Zodra de ijskar gevuld is met lekker vers schepijs, staan de mensen ervoor in de rij. Een man in een scootmobiel geniet van zijn ijsje. 'Bent u gelovig?' vragen we. 'Ja en nee, niet praktiserend in ieder geval. Maar ik kijk wel naar Nederland zingt.' Het mondt uit in een mooi gesprek over verschillen tussen kerken, teleurstellingen, schaamte, maar ook over Gods trouw en wat een vreugde het geeft om te geloven. 'Dank je wel voor je openheid', zegt de man zichtbaar geraakt aan het einde van het gesprek. 

Ondertussen zingen we nonstop aanbiddingsliederen. De twee zangers en vier muzikanten passen precies op het houten vlonder dat we deze middag hebben omgedoopt tot een podiumpje. Meerdere mensen komen erop af doordat de muziek ook te horen is in het naastgelegen winkelcentrum. We spreken twee moslima's. Voor een ijsje of een gratis Bijbel bedanken ze vriendelijk. Maar ze genieten wel van de muziek en de vredige sfeer op het plein. 'Tot hoe lang zijn jullie hier?' vraagt een van hen. En relaxed op een bankje luisteren ze lange tijd naar de christelijke liederen. 

Een man is ook zichtbaar aan het genieten van de muziek. Hij spreekt geen Nederlands en ook geen Engels. Alleen Spaans, maar dat kunnen wij weer niet. Via Google Translate kunnen we toch een gesprekje voeren over de prachtige inhoud van een van de liederen. Vervolgens raken we in gesprek met twee vriendinnen; een van de meiden gelooft, de ander niet. 'Ik gun het haar zo', zegt het gelovige meisje. We mogen bidden voor en haar vriendin. Beide worden emotioneel. Wat is dit mooi dat God mensen op ons pad brengt!

We spreken ook veel christenen. Wat mooi dat er zoveel gelovigen zijn in Alblasserdam! God is hier al bezig, wat wordt er hier al veel gezaaid. Het bemoedigt ons. 'Maar we vinden het geloof wel moeilijk', vertelt een van hen eerlijk. Zodra mensen zeggen 'Ik geloof al' nodigen we hen uit om ons te komen helpen op het plein. Een dame voegt, nadat ze een tijdje heerlijk meegezongen heeft, de daad bij het woord en spreekt vrijmoedig een voorbijganger aan. Wat tof!

Begint het, nu je dit hebt gelezen, bij jou ook te kriebelen? Ga dan een keer mee op outreach, je bent meer dan welkom!